آموزش مداحی و اشعار مذهبی

     حبیب الله چایچیان

      علیست مرغ حق و کعبه آشیانۀ اوست
      حریم عشق پر از دلنشین ترانه اوست
      پس از گذشت زمانها هنوز گوش بشر
      بنغمه های دل انگیز و عاشقانه اوست
      زلال چشمه زمزم کجا و اشگ علی
      صفای این حرم از گریۀ شبانه اوست
      علیست محرم اسرار رب بی همتا
      کلید دار عطابخش هر خزانۀ اوست
      بهشت ماحضر سفرۀ عطای علیست
      جحیم سوزش یک ضرب تازیانۀ اوست
      وسیلۀ کرم ذات حق یدالله است
      خدای هر چه ببخشد علی بهانه اوست
      علی به پلۀ آخر رسید در ایمان
      نبی سراست و علی پا تا بشانۀ اوست
      علی است خانه یکی با خدای بی همتا
      درون بیت خدا زادگاه وخانه اوست
      علی است فرد نمودار خلقت کامل
      که عقل در عجب از خالق یگانه اوست
      مقام صید علی برتر از تفکر ماست
      چو بی نظیر بعالم غم زمانۀ اوست
      تو صید شیرخدا بین که روبهی مکار
      بقصد کشتن زهرا در آستانۀ اوست
      حسان معرف الله شد ولی الله
      چو در تمام صفات علی نشانه اوست

*********************

      مهرشاد واحدی

      قرعه در دایره عشق به نامم افتاد
      یک کبوتر گذرش بر سر بامم افتاد
      طرح انگور نجف باز به جامم افتاد
      گره عشق ، مجدد به کلامم افتاد
      که ز عشق تو شب و روز و سحر می گویم
      " ها علی بشر کیف بشر می گویم"
      تا تو هستی نظر اسپند نمی خواهد که ...
      چایی روضه تو قند نمی خواهد که ...
      دل شیدا شده ام بند نمی خواهد ...
      پیر می خانه تو پند نمی خواهد که ...
      آرزو مانده به دل تا که مسافر باشم
      می رسد عاقبت آن روز که زائر باشم
      می کشد نام تو بر دار جنون عاقل را
      به ضریحت گره بستم دل ناقابل را
      تر کن از روی کرم خشکی این ساحل را
      گوشه چشم تو دارنده کند سائل را
      گوشه چشم تو و این دل ما بسم الله
      هر که دارد هوس صحن تو را بسم الله...
      آنکه در شهر خودش آینه دق می شد
      مات ایوان طلا بین دقایق می شد
      بعد هر ثانیه او بیشتر عاشق می شد
      سختی باورش اینجاست ، که لایق می شد ؟
      آنکه بر پای براتش شده باشد امضا:
      این ضمانت شده است از علی بن موسی
      به خدایی تو سوگند که مولا بشری
      شمع تابنده عشقی و سراسر گوهری
      بده در راه خدایی خدا بال و پری
      تا که در عشق تو جانانه بسوزم سحری
      افتخاریست که دلداده حیدر باشم
      هم غلام علی و نوکر مادر باشم

*********************

      سید علی رکن الدین

      قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد
      محب ات را بسوزانی محبت را چه خواهی کرد
      تو آقاتر از آن هستی گدایت را برنجانی
      گرفتم اینکه رنجاندی کرامت را چه خواهی کرد
      تو سفره دار احسانی تو بابای کریمانی
      نمی بخشی نمیدانم که عادت را چه خواهی کرد
      قیامت دست آویزی ندارم جز ولای تو
      امید من تویی آقا شفاعت را چه خواهی کرد
      قیامت خوب میفهمم عجب چیزیست حب تو
      تو با آن جلوه ی عشق ات قیامت را چه خواهی کرد
      شنیدم آتش دوزخ نصیب دشمن زهراست
      قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد

*********************

      حسن لطفی

      کتاب خلقت خود را به نام تو وا کرد
      و با تو هرچه در اندیشه داشت برپا کرد
      خدا هر آنچه که می جست در شکوهت دید
      تو آمدی و خدا خویش را تماشا کرد
      تو را به نام خودش خواند و از تو و خود گفت
      منزه است خدایی که با تو غوغا کرد
      گرفت نقش غبارت زمین و یوسف گفت
      به ناز آمد و خورشید را زلیخا کرد
      نسیمی از نفست را به آسمان بخشید
      و باغ عاطفه ها را سحر شکوفا کرد
      تو بودی آنچه که در سینه داشت طوفانش
      تو بودی آنچه که نوح از خدا تمنا کرد
      تو آمدی و زمین تا به عرش می بالید
      تو آمدی و بهشت آرزوی دنیا کرد
      و دید  جلوه ای از تو کلیم و رفت از هوش
      اگر چه فیض کمی را  نصیب سینا کرد
      تو بودی آنچه که مریم،مسیح را آموخت
      که گفت نام تو و خویش را مسیحا کرد
      دلیل آنچه که بی خانمان ترین شد خضر
      دلیل آنچه که با دودمان یحیی کرد
      قسم به کعبه که در خواب هم نمی دیدت
      حضور گرم تو این خانه را چه گیرا کرد
      که تا قیام قیامت همیشه مجنون ماند
      که تا قیام قیامت طواف لیلا کرد
      خوشا به حال بتی که سه روز پیش تو بود
      خوشا به تخته ی سنگی که با تو احیا کرد
      شکوه چشم نوازت دل نبی را برد
      تویی هر آنچه که در قلب مصطفی جا کرد
      تو را گرفت در آغوش و عاشقانه فشرد
      که با وجود تو خود را دوباره پیدا کرد
      تو آمدی و خودش را خدا به نامت کرد
      تو آمدی و دلت رابه نام زهرا کرد

*********************

      عباس خوش عمل

      نفس جاری و جانپرور عشق است علی
      روح پرواز به بال و پرعشق است علی
      معنی آیه ی جاوید سفرنامه ی نور
      غزل منتخـب دفتــر عشق  است علی
      نور سیال حقیقت ز کران تا به کران
      شورگلبانگ حق از حنجر عشق است علی
      روشنان فلکی را به سراپرده ی غیب
      دردبخش از قدح کوثر عشق است علی
      نکند پند کسی گوش دل عاشــق مـن
      خطبه خوان تا به سر منبر عشق است علی
      عشق تاج سر مردان الهی است اگـر
      به خداوند که تاج سرعشق است علی
      «خوش عمل»راه بسرمنزل عزت نبـرم
      تا نگوید دل من رهبر عشق است علی

      سید حمیدرضا برقعی

      ذره بودم که آفتابم کرد
      خاک پای ابوترابم کرد
      از ازل تا همیشه آینه ها
      محو رخسار آن جنابم کرد
      عقل من می رسید شکر خدا
      جزء دیوانه ها حسابم کرد
      آن قدر روی دست خود ماندم
      تا ید الله انتخابم کرد
      عشق او گاه آتشم می زد
      غم دوری اش عذابم کرد
      در نجف سینه بیقرار از عشق
      گفت «لا یمکن الفرار» از عشق
      زخمی ام التیام می خواهم
      التیام از امام می خواهم
      السلام علیک یا ساقی
      من علیک السلام می خواهم
      گاه گاهی کمی جنون دارم
      من جنونی مدام می خواهم
      من نمکدان شکسته ام آقا
      بی مرامم، مرام می خواهم
      لحظه ی مرگ چشم در راهم
      از تو حُسن ختام می خواهم
      در نجف سینه بیقرار از عشق
      گفت «لا یمکن الفرار» از عشق

*********************

      محمد سهرابی

      شد ز نام دگران گرچه مُكَدَر گوشم
      خورد از نام علی قند مُكَرر گوشم
      هركسی نام تورا بُرد شنیدم به دو گوش
      میبرد فیض زبان را دو برابر گوشم
      گوش اِستاده ام از كودكی ام نام تورا
      زان اقامه كه ز لب ریخت پدر در گوشم
      گوش چپ نیست كم از راست كه در میلادم
      دو سِری خورده مِی از نام علی هر گوشم
      من ز هر لب طلب نام علی داشته ام
      نیست امروز بدهكار كسی گر گوشم
      نامِ آن تیغِ پُر از آب به گوشم خورده است
      گوش مالی نشد این وضع كه شد پَر گوشم
      بیتی از "قصری"ِ شیرین سخن آمد در یاد
      كه از آن بیت به شوق تو سراسر گوشم
       قصری"از شوق غلامی شده یك پارچه گوش
      قنبری كو كه دو صد حلقه كُنَد در گوشم

*********************

      مهدی نظری

      شیعه با عشق علی همواره عزت داشته
      با ولای مرتضی رمز هدایت داشته
      هرکسی که شیعه مولاست خورده شیر پاک
      خوش به حالش از همان اول سعادت داشته
      حیدر کرار آقائیست که مثل نبی
      بر پیمبرهای قبل از خود ولایت داشته
      در خدایی بودنش این بس که در ماه رجب
      در میان خانه کعبه ولادت داشته
      چند باری بند قنداق خودش را پاره کرد
      از همان طفلی علی نیرو و قدرت داشته
      کل عالم یک طرف شمشیر حیدر یک طرف
      "لافتی الا علی"یعنی شجاعت داشته
      شیعه حیدر همیشه برلبش ذکر علیست
      اینچنین در نامه اعمال عبادت داشته
      شیعه حیدر که باسنی ندارد دوستی
      چونکه باسلمان و با قنبر رفاقت داشته
      گفت پیغمبر فقط مولای بعد از من علیست
      هر کسی که منکر او شد حماقت داشته
      او امیرالمؤمنین و ما یقیناَ مؤمنینم
      شکر حق او بر سرما دست رحمت داشته
      حضرت صادق پس از صوم وصلاة خویش بر
      چارمرد و چار زن نفرین و لعنت داشته
      لطف زهرا بوده که درسایه سار حیدریم
      تا علی داریم از هر ملتی بالاتریم
      تا علی داریم هر دم ذکر ما یافاطمه ست
      تا علی داریم محشر شافع ما فاطمه ست
      تا علی داریم با سلمان برادر می شویم
      با دعای زینبش مقداد و بوذر می شویم
      سنی از شأن ومقام مرتضی آگاه نیست
      راه بی عشق علی که آخرش الله نیست
      راه بی عشق علی آخر به شیطان می رسد
      راه بیراهه ست وآخرهم به زندان می رسد
      هر مسلمانی که جزو منکران حیدر است
      حتم دارم این مسلمان از یهودی بدتر است
      بی علی صوم و صلاة و هر دعا بی فایده ست
      حافظ قرآن شدن بی مرتضی بی فایده ست
      چونکه قرآن حقیقی روح و جان مصطفاست
      ازهمان اول وصی و نفس احمد مرتضاست

*********************

      محمد هاشم مصطفوی

      شکر خدا که نام علی در اذان ماست
      ما شیعه ایم و عشق علی هم از آن ماست
      ذکر علی عبادت مختص شیعه است
      این اسم اعظم است که ورد زبان ماست
      با هر نفس علی شده ذکر لبم مدام
      این " یاعلی " همیشه رفیق لبان ماست
      از " یاعلی " زبان و دهان خسته کی شود؟؟
      اصلاً زبان برای همین در دهان ماست
      دنیا و آخرت بخدا نیست جز علی
      بغض علی جهنم و حبّش جنان ماست
      ما را گمان کنم ز علی آفریده اند
      عشقش سرشته در گل ما، بند جان ماست
      ما شیعه زاده ایم، خدا را هزار شکر
      این شیعه زادگی شرف خاندان ماست
      ما عاشق علی شده ایم و بدون شک
      این هم ز پاکدامنی مادران ماست
      ما را چکار غیر علی را؟؟؟ فقط علی
      آری علی علی بخدا آب و نان ماست
      پیرم که سایه اش همه دم مستدام گفت:
      عشق علی همیشه و هرجا نشان ماست

*********************

     خلیلی ذکاوت

      جستجو در جو مکن؛ از جو، صدف نتوان گرفت
      وانگهی از هر صدف دُرّ نجف نتوان گرفت
      می دهد مرجان به دریا دل، دل دریا، ولی -
      جز کف دستی حباب از دست کف نتوان گرفت
      بی غدیر این برکه ها باریکه ای بی برکت اند
      نَم هم از نوکیسه های ناخلف نتوان گرفت
      بلبلا! بیهوده می گردی؛ سراغ باغ را -
      از بیابان های بی آب و علف نتوان گرفت
      مادرم با مهر مولایم مرا قنداق کرد
      تا قیامت از من این شور و شعف نتوان گرفت
      هر دلی در گیر و دار اوست؛ با او یا بر او
      پرچم این جا رو به باد بی طرف نتوان گرفت
      او عقاب عرصه ی عقباست؛ از دید عقاب
      هر شکاری را در این دنیا هدف نتوان گرفت
      بال بر بام ازل گسترد و تا شام ابد
      این شکوه و شوکت و شأن و شرف نتوان گرفت
      در صف محشر، چنان گِردِ شفاعت خانه اش
      محشری دیگر به پا گردد، که صف نتوان گرفت
      آن چنان که دادِ گُل را از خزان نتوان ستاند
      خون بهای لعل را هم از خزف نتوان گرفت
      می زنی بر آب و آتش، باد امّا هر چه برد -
      بازپس، ای خاک، با اشک و اسف نتوان گرفت
      مستی موعود! کی دور تلافی می رسد؟
      بی تو حقی را که از خم شد تلف نتوان گرفت
      دل به دست من قلم داد و سپس خندید و گفت:
      پیش پای عشق غیر از سر به کف نتوان گرفت

  مجتبی کرمی

      بسته لبخند خداوند به یک خنده ی تو
      شده مشغول مباهات به پرونده ی تو
      هر که یک خط ز عنایات تو را درک کند
      تا که هست عمر برایش شده شرمنده ی تو
      بشری یا که خدا ؟! این شده که فرقی نیست
      بنده ی او شده باشیم و یا بنده ی تو
      عمر یک نوح نیاز است که تفسیر شود
      قدر یک،ثانیه از لحظه ی ارزنده ی تو
      خیبر و بدر و احد که عددی نیست ، بر
      فیض انگشتری رکعت بخشنده ی تو
      دل ما نیز شد از جمله فتوحات سر
      تیغ رحم و غضب ابروی برّنده ی تو
      نحوه ی سلطنتت روی زمین شاهد ماست
      نام حیدر چقدر هست برازنده ی تو

*********************

      روح الله گائینی

      اسم علی خلاصه اسما اعظم است
      هر کس که خواند ناد علی او معظم است
      وقتی خدا برای علی سینه چاک کرد
      حب علی به کل فرائض مقدم است
      عیسی نبود گر  که ولای علی نداشت
      مهر علی مسیح چو عیسی بن مریم است
      موسی شدن به راحتی آب خوردن است
      هر شیعه ای معلم موسی در عالم است
      یک ذره از محبت حیدر مرا بس است
      دنیا بدون ذکر علی در جهنم است
      هر کس فضائل تو شنیده یقین کند
      دنیا برای مدح تو گفتن کم کم است
      من زنده ام به عشق تو یا مرتضی علی
      آقا ارادتم به شما سفت و محکم است
      هر کس ولایتت نبود توی سینه اش
      بالله قسم که هر دو جهانش جهنم است

*********************

      سید مجتبی ربیع نتاج

      چه قدر نام علی یاد علی شیرین است
      چه قدر خواندن یک ناد علی شیرین است
      چشمه فیض تو هر آینه جوشید از تو
      حیف از آنکه تو را دید و ننوشید از تو
      حیف از آنکه نپرسید کنی با خبرش
      یا چو پرسید ،چه پرسید ؟ زموهای سرش
      علم شهریست ندارد چو نشانی بی تو
      که هلاکند فلانی و فلانی بی تو
      من تو را زاهد شب شیر عرب میخوانم
      من تو را معجزه ی ماه رجب می خوانم
      پدر خاک نه بابای یتیمانی تو
      مثل آنان غزل نان  و رطب میخوانم
      نام زیبای تو از ماذنه ها ، عاقبت از
      مکه و مصر،قطر،شام و حلب می خوانم
      یک به یک شرح حکایات و قضاوت هایت
      خط به خط ،علم و یقین ،بهت و عجب میخوانم
      هیچ کس چون تو رها گشته و آزاد نبود
      یچکس چون تو چنین جامع اضداد نبود
      شب معراج که تمثال تو رویت میشد
      او خدا بود که در حال تو رویت می شد
      به غلط هر که تو را خواند خدا ، جا داری
      "آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری"
      به یقین دست خدا بوده به روی سر تو
      مستم از جام رجز های اناالحیدر تو

*********************

      سید محمد بابامیری

      خدا به نام تو کرده ست آسمان ها را*
      که شستشو بدهی چشمه چشمه جان ها را
      به دست های پر از مهر و بی همانندت
      سپرد اداره ی مجموع آسمان ها را
      سپس جهان به تکامل رسید با نورت
      به اوج برد خدا روح ها، روان ها را
      سوار کشتی مقصود کرد ما را، بعد-
      به سمت عشق تو چرخاند بادبان ها را
      برای چاره ی هر کار سخت گویا کرد
      به جمله ی "مددی یا علی" زبان ها را
      به قلب لشکر اهریمنان زدی هر بار
      برید با دم شمشیر تو امان ها را
      بدون تو همه ی کائنات گمنام است
      سپرده دست تو حق، نام ها، نشان ها را
      
      * پانته آ صفایی

*********************

      حامد اهور

      دارم دلی از شوق تو لبریز علی جان
      آه ای تو بهار دل پائیز علی جان
      عالم همه سرمست تو من نیز علی جان
      جان همه عشاق سحر خیز علی جان
      امشب به دل بی سر و پایم نظری كن
      از حاشیه ی قلب سیاهم گذری كن
      رخصت بده از قدر تو یك قدر بخوانم
      رخصت بده در حلقه ی عشاق بمانم
      من طوطیم و جز دم استاد ندانم
      من مشتعل عشق علی ورد زبانم
      ای جان جهان در دل چشمان سیاهت
      ای شمس و قمر مشتری گاه به گاهت
      ای سر زده از مشرق چشم تو اذانها
      بر قله ی توحید تو، توحید نشانها
      ای گمشده ی زلف سیاه تو شبانها
      ای قدر تو مستور در اوج رمضانها
      كی می شود از رفعت قدر تو قلم زد
      باید فقط از وصله ی نعلین تو دم زد
      كی می شود از قدر تو بی پرده بگویم
      از كندن درهای چهل مرده بگویم ؟
      تكبیر بگویم؟ یل سر كرده بگویم؟
      هر معركه ای رفته ، سر آورده بگویم ؟
      من هیچ ندارم كه بگویم چه بگویم ؟
      باید كه بفهمم ز تو چیزی كه بگویم؟
      هی خط زدم و باز نوشتم ولی از سر
        سر می كشد از وصف تو دل بر در دیگر
      از اشك تو احیا شده این نخل تناور
      ای عشق مجسم شده، توحید مصور !
      آهنگ تو دارند زمانها و زمینها
      افلاكی همدم شده با خاك نشینها
      بر دوش نبی رفتی و توحید سرودی
      تو باب نبی بودی وتو راه گشودی
      در كعبه كه می رفت اگر كه تو نبودی ؟
      ای جان پیمبر چه فرازی چه فرودی!
      ای آیه ی تو زینت قرآن محمد
      او جان تو بوده است و تو جان محمد
      ای مسلم اول  شه مردان  مه كامل
      منظومه ی حسن نبی و بحر فضائل
      ای رفته ز جا پای تو هر عارف واصل
      در محضر تو هر چه بخوانیم چه قابل
      یعسوبی و فاروقی و صدیقی و مولا
      ای شیر خدا، فخر نبی، همسر زهرا
      كم بود سپاه تو و بسیار تو بودی
      سردار، نبی بود و علمدار تو بودی
      دشمن شكن عرصه ی پیكار تو بودی
      آری به خدا حیدر كرار تو بودی
      هان تیغ بچرخان وسط معركه هو هو
      ای تیغ هم از جذبه ی رزم تو علی گو
      ای دست تو در دست نبی دست ولایت
      ای مشعر و مسعی و منا محو صفایت
      ای بر لب هر عارف وارسته ثنایت
      ای جان جهان ، جان دو عالم به فدایت
      مائیم و تمنای نگاه تو علی جان
      ای پای غدیر تو ، جان همه قربان
      ای آنكه به شبهای دُژم بدر منیری
      ای شعله عشقی كه نمرده است و نمیری
      تو عزت محضی كه تبدل نپذیری
      تو حكمت بر پا شدن بزم غدیری
      ای صف زده در بیعت تو عالم و آدم
      بخّ لك مولای ، ولی ا... اعظم
      نستغفر من هر چه ولایت نپذیرد
      نستبرء من هركه تو را دوست نگیرد
      حق است فقط آنچه نمرده است و نمیرد
      كی اهل بهشت است كسی را كه كنی رد
      جز تو چه كسی وارث اوصاف عظیم است
      بر دوزخ و جنت چه كسی جز تو قسیم است

*********************

      محمد علی مردانی

      دیوان قضا خطی ز دیوان علی ست
      سُکان قدر، در یَدِ فرمان علی ست
      طبع من و مدح مرتضی، شرمم باد
      آن جا که خدای من ثنا خوان علی ست
      ***
      تا حُبّ علی بُود مرا در رگ و پوست
      رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست
      جز نام علی لب به سخن وا نکنم
      "از کوزه همان برون تراود که در اوست"
      ***
      چون گاه ولادت ولیّ حق شد
      در خانه حق، علی به حق ملحق شد
      گر مظهر حق ذات علی نیست چرا
      از نام خدا نام علی مشتق شد؟
      ***
      در برج ولا مهر جهان تاب علی ست
      در شهر علوم سرمدی، باب علی ست
      از اول خلقت جهان تا محشر
      مظلوم ترین شهید محراب، علی ست
      ***
      آن جا که علی واسطه ی فیض خداست
      بر غیر علی هر که کند تکیه خطاست
      با مدعیّان کور باطن گوئـیـد
      آن جا که خدا هست و علی نیست کجاست؟

  سعید پاشازاده

      دوران غربت نبوی سر رسیده است
      بهر نبی وصی نه برادر رسیده است
      عین هم و لسان هم و چهره ی همند
      مولا رسیده یا که پیمبر رسیده است
      یک رودخانه از دل جنت خروش کرد
      حالا رجب به ساقی کوثر رسیده است
      استاد انبیای الهی است مرتضی
      پیغمبری اگر چه به آخر رسیده است
      اصلا بعید نیست خدا جلوه گر شود
      از بیت حق خدای مصور رسیده است
      او آمده که بنده به حق رو به رو شود
      وقتش رسیده است یدالله رو شود
      آقای من کسی است که مهر الست داشت
      پیش از شروع خلقت ذرات هست داشت
      تنها نه وقت خلقت عالم، ابوتراب
      در کار خلقت خودشان نیز دست داشت
      با اینکه سجده کرد خدا را تمام عمر
      در عهد خویش آن همه حیدرپرست داشت
      یک لحظه ذکر از لب مولا نمی نشست
      شصت و سه سال یکسره با خود نشست داشت
      از کشته پشته ساخته  یک ضربه ذوالفقار
      از بس که در نبرد علی ضرب شصت داشت
      وقت نماز هم کرمش کار می کند
      انگشتری به سائلش ایثار می کند
      این شمع با شکوه دلیرانه ی خودش
      عاشق شد است عاشق پروانه ی خودش
      ساقی کوثر است و نخورد است هیچ وقت
      جز از سبو و ساغر و پیمانه ی خودش
      خوابیده زیر سایه ی نخلی ابوتراب
      بر خاک بر اریکه ی شاهانه ی خودش
      او عقل اول است که اصحاب عقل را
      تبدیل کرده است به دیوانه ی خودش
      پیغمبر است حیدر و حیدر پیمبر است
      در کعبه پا گذاشته بر شانه ی خودش
      هر کس به سمت خانه ی حق می کند نماز
      می ایستد علی به سوی خانه ی خودش
      ای ماه نو دمیده کمی از خودت بگو
      وقت اذان رسیده کمی از خودت بگو
      تا در بیاوری ز دو عالم دمار را
      از فاطمه طلب بنما ذوالفقار را
      وقتی که پای تیغ تو باشد وسط دگر
      دست کسی نمی کشد این اقتدار را
      سربند تو همین که شود دستمال زرد
      ترجیح می دهند به ماندن فرار را
      تیغ کج تو در همه ی عمر کج نرفت
      یوم الحساب می کند این کارزار را
      ای کوه ما به دامنه ات تکیه داده ایم
      از دامنت تکان مده گرد و غبار را
      در سایه سار امن تو بودن سعادت است
      مردن برای عاشقت عین شهادت است
      ما را گدای سفره نانت نوشته اند
      یعنی همیشه بر سر خوانت نوشته اند
      ابروت ذوالفقاری و مژگان تو خدنگ
      ما را اسیر تیر و کمانت نوشته اند
      در چاه های کوفه شبیه کبوتران
      مهمان چشم اشک فشانت نوشته اند
      تو آن چنان کریمی و من این چنین گدا
      اصلا مرا چنین و چنانت نوشته اند
      در بارش بلا و در ایام فتنه ها
      ما را به زیر چتر امانت نوشته اند
      تو آمدی که رنج بشر مختصر شود
      سادات فاطمی زمین بیشتر شود
      آیات مؤمنون لبت را شنیده ایم
      جز احترام پاسخ آن را ندیده ایم
      پیغمبر خدا به لبت بوسه بوسه زد
      اوصاف گریه کردنشان را شنیده ایم
      تاریخ را ورق زدم و چند سال بعد
      حالا به ماجرای حسینت رسیده ایم
      حالا به ماجرای همان خواهری که گفت
      دیگر بس است قاری قرآن بریده ایم
      از صبح لا به لای اهالی شهر شام
      بر شانه بار طعنه و تهمت کشیده ایم
      با چوب خیزران لب ارباب پاره شد
      حرف از غنایم و دو عدد گوشواره شد

*********************

     سید رضا موید

      حمد مخصوص خدایی است كه یزدان من است
      رب من خالق من رازق و رحمان من است
      آن خداییكه ز بس نعمت و لطف و كرم است
      منتش بر رگ و بر ریشه و شریان من است
      بهترین نعمت او موهبت مهر علی است
      بخدا دوستیش مایه ی ایمان من است
      بر جهان ناز كند سیزده ماه رجب
      زاینكه میلاد علی روز فروزان من است
      حرم آغوش گشوده است به استقبالش
      سر و پا ناز كه او صاحب و مهمان من است
      مكه نازد كه علی بت شكن شهر من است
      كعبه نازد كه علی علت بنیان من است
      می كند نام علی زمزمه، زمزم، یعنی
      جاری از خاك رهش چشمه ی جوشان من است
      عرفات از جگر آواز دهد كای حجاج
      شعله ی عشق علی مشعل عرفان من است
      آفرینش همه را در عظمتهای علی
      سخنی رفت كه در طبع سخندان من است
      آب گفتا كه علی شد سبب خلقت من
      خاك گفتا قدمش بر سر و چشمان من است
      لوح گفتا كه منم صفحه ای از منقبتش
      عرش گفتا كه علی دایره گردان من است
      انبیاء نیز گواهی به مقامش دادند
      بس روایت كه در این مرحله برهان من است
      آدم از توبه پذیرفتن خود گفته و گفت
      نام اعلای علی باعث غفران من است
      گفت یوسف كه بود حسن من از او خبری
      بی تولای علی مصر چو زندان من است
      بت شكن مظهر توحید خلیل اله گفت
      راز توحید من و قبله ی ایمان من است
      نوح با كشتی طوفان زده لنگر زد و گفت:
      حكم او باعث آرامش طوفان من است
      از علی گفت سلیمان سخن این سان با مور
      من سلیمان تو او نیز سلیمان من است
      گفت موسی ید بیضای من از فیض علی است
      جلوه ی اوست كه ظاهر ز گریبان من است
      گفت عیسی دم من از دم او بود و كنون
      تا رسد مهدی او نیز نگهبان من است
      گفت جبریل، علی مرشد من بوده و هست
      گفت میكال كه استاد سخندان من است
      حمد حق كرده و فرمود محمد كه علی
      حامی و هم نفس ظاهر و پنهان من است
      همسرش فاطمه درباره ی او فرموده است
      كه امام من و مولای من و جان من است
      او هم اندر صفت فاطمه اش فرماید
      جان عالم منم و فاطمه جانان من است
      ناگه از مصدر اجلال ندایی برخواست
      كین علی زین عظمت بنده ی فرمان من است
      من از او هستم و او از من و احمد از ماست
      در كف این دو بود هر چه كه از آن من است
      خورده ام روز نخستین به جلالم سوگند
      شافع دشمن او آتش نیران من است
      چونكه در طاعت من آل علی كوشیدند
      طاعت آل علی موجب رضوان من است
      كره خاك از او ناز كنان می گوید
      مهد یاران علی خطه ایران من است
      روز میلاد تو من روی بسویت كردم
      با سرودیكه ز سوز دل سوزان من است
      باز خواهم كه شبی در حرمت صبح كنم
      این امید دلم از خالق سبحان من است
      تا موید ز جگر نالد و گوید آنجا
      كه علی عشق من و دین من و ایمان من است

*********************
     سید مجتبی شجاع

      پا از ره عشق، پس کشیدن ممنوع
      آهی ز سر هوس کشیدن ممنوع
      بر سر در خانه دل خود بنویس
      بی حب علی نفس کشیدن ممنوع

*********************

      مهدی رحیمی

      از همان روزی که زلف یار را کج ساختند
      ذوالفقار این تیغ معنادار را کج ساختند
      زلف یار در حجاب و ذوالفقار در نیام
      علتی دارد که این آثار را کج ساختند
      خشت اول نام حیدر بود و چون بنا نگفت
      تا ثریا قد این دیوار را کج ساختند
      قبله‌گاه اهل معنی چون شکاف کعبه شد
      قبله‌گاه مردم دین دار را کج ساختند
      تا نریزد نام مولا مثل قند از گوشه اش
      پس برای طوطیان منقار را کج ساختند
      مهر حیدر ریخت همراه گناهان زیاد
      روی دوشم تا که کوله‌بار را کج ساختند
      تا خلایق در ازل سرگرم مولا بوده اند
      در علی پیمانه اسرار را کج ساختند
      من که ایوان نجف را دیده ام حس می‌کنم
      پیش آن ایوان در و دیوار را کج ساختند
      تا که در هر پیچ و خم نام علی را سر دهند
      دیده باشی در نجف بازار را کج ساختند...

*********************

      سید رضا موید

      ای برترین پدیده ی عدل خدا علی
      در كشتی نجات بشر ناخدا علی
      حق را چنانكه باید و شاید شناختی
      ای ما سوی به حق تو نا آشنا علی
      خواهی هر آنچه را كه بخواهد خدا از آن
      خواهد خدای هر چه بخواهی تو یا علی
      سرچشمه ی بقایی و باقی چو ذات حق
      راه محبت تو ندارد فنا علی
      مات است روح علم ز نهج البلاغه ات
      كردی چه خوب حق سخن را ادا علی
      صاحبدلان صفات كمال تو یافتند
      از ابتدای قرآن تا انتها علی
      ز آن بیشتر بخوانم قرآن كه بیشتر
      مدح تو بشنوم ز بیان خدا علی
      هر جان مبتلا ز تو گردد رها ز غم
      هر درد بی دوا ز تو گردد دوا علی
      با نیروی ولای تو هر لحظه می زنیم
      ما دست رد به سینه ی رنج و بلا علی
      می خواهم آن بهشت كه دارد صفا ز تو
      آری بهشت بی تو ندارد صفا علی
      دستت خدا گرفت كه دست خدا شدی
      ای دستگیر مردم بی دست و پا علی
      گیری رخت بر آتش و گویی به خویشتن
      اندیشه كن ز آتش روز جزا علی
      برداشت چون رسول خدایت به روی دست
      ای لنگر زمین و زمان گفت یا علی
      ای در نماز داده به سایل نگین خویش
      اینك من گدا و تو كان عطا علی

*********************

      مجید نجفی

      با دیــده شبی ندیـده هـا را دیـدم
      بی پــرده تــمـام ماســــوا را دیدم
      ایوان نجف نشسته بودم که سحر
      در وجـــه علی ذات خــــدا را دیدم

*********************

    سید هاشم وفایی

      باز امشب نقش خورشیدی منور می کشند؟
      یا که تصویری ز روی ماه حیدر می کشند
      تا که خورشید ولایت پرتو افشان می شود
      پرده بر رخ از خجالت ماه وا ختر می کشند
      آرزومندان دل از کف داده اند امشب مگر
      انتظار دیدن رخسار دلبر می کشند
      گلشن آرایان همه محو گل رویش شدند
      از دل خود نعرۀ الله واکبر می کشند
      اشک شوق امشب خریداری دگر دارد بیا
      عرشیان درفرش ناز دیدۀ تر می کشند
      ارزش آن قطره از هرگوهری افزون تر است
      چون به میزان عمل در روز محشر می کشند
      چون همای آسمان پرواز با یاد علی
      شب روان تا ساحت عرش برین پر می کشند
      تشنه کامان محبت با ولایش روز حشر
      جام کوثر از کف ساقی کوثر می کشند
      روز محشر زیر نور گرم خورشید فلک
      دوستداران علی را چتر بر سر می کشند
      ای «وفائی» آبرومندان فردا می شوند
      خاکبوسانی که خود را سوی این در می کشند

      غلامرضا سازگار

      به راه توست شهادت به از ولادت من
      عنایتی كه شود مرگ من شهادت من
      گدای سابقه دارم مرا مران كه بود
      كرم سجیۀ تو، التماس عادت من
      هزار مرتبه ام گر برانی از در خویش
      هماره بر تو فزون تر شود ارادت من
      هزار مرتبه بیماری از سلامت به
      تو گر كنی قدمی رنجه بر عیادت من
      سرم فدای قدم های دلبری گردد
      كه برده دل زِ من از لحظۀ ولادت من
      سعادت دو جهان بهر من سعادت نیست
      تو گر مرا بپذیری بُود سعادت من
      به بندگی درت می خورم قسم مولا
      كه بر در تو بود بندگی سیادت من
      زبان "میثمی " ام وقف گفتگوی تو باد
      كه ذكر توست دعای من و عبادت من

*********************

      ولی الله کلامی زنجانی

      زبانی که بر ذکر وا می شود
      ستایشگر مرتضی می شود
      اگر بنده بیگانه شد با همه
      به عشق علی آشنا می شود
      دل افتاد اگر بر کمند علی
      ز زنجیر ذلت رها می شود
      علی در حرم پا به عالم نهاد
      ورا کعبه مولد سرا می شود
      حیات علی خاطرات صفاست
      که گاهی مسرت فزا می شود
      ز لوح لطایف حدیثی شنو
      چو گویم گل عشق وا می شود
      ندانم کی افتاده این اتفاق
      که یاد آور مامضی می شود
      عمر بود و بوبکر و مولا علی
      که گاه این تقارن به جا می شود
      علی در وسط آن دو همراه وی
      گل اندر میان با صفا می شود
      علی قامتی داشت کوته ولی
      بلندی به همت سزا می شود
      عمر گفت به خنده یا مرتضی
      ببین خلق خیره به ما می شود
      لنائیم و تو نون مابین ما
      که کوتاه نون لنا می شود
      علی با تبسم بدادش جواب
      سخن یابن خطاب ادا می شود
      یکی گفتی و حال بشنو یکی
      زباندر دهان گه بلا می شود
      سه حرف لنائیم گر ما سه تن
      لنا لیک بی نون فنا می شود
      اگر من نباشم شما نیستید
      که بی نون لنا شکل لا می شود
      علی نون نوراست و قاف قلم
      به نون و قلم حق بنا می شود
      علی بای بسم الله مصحف است
      از کاخ ایمان بنا می شود
      علی گر به موسی نگاهی کند
      به دستش عصا اژدها می شود
      علی نوح را می رهاند ز موج
      علی خضر را رهنما می شود
      قدکوتهش را مبین قدر بین
      قدچرخ پیشش دو تا می شود
      علی قهرمان حسین پرور است
      کزو شور نهضت به پا می شود
      علی قامتش را به عباسداد
      که قد قامت کربلا می شود

*********************

     ژولیده نیشابوری

      بهترین رهبر ابناء بشر کیست علیست
      به یتیمان ستم دیده پدر کیست علیست
      داشت ایزدبه صدف یک دُر یک گوهر ناب
      دُر یکدانه نبی هست و گهر کیست علیست
      آنکه بر دوش رسول مدنی پای نهاد
      تا کند بتکده ها زیر و زبر کیست علیست
      کس نگفته است سلونی بجهان بهر بشر
      انکه فرمود و به ما داد خبر کیست علیست
      آنکه بر جای نبی خفت که از راه وفا
      کند از جان نبی دفع خطر کیست علیست
      آنکه با دیدن رخسار غم آلود یتیم
      اشک می ریخت به دامن چو گهر کیست علیست
      آنکه می برد غذای فقرا بر سر دوش
      نیمه شب بر سر هر کوی و گذر کیست علیست
      آنکه در خانه حق آمد و از خانه حق
      بست از دار جهان بار سفر کیست علیست
      آنکه شق القمر از تیغ عدو گشت سرش
      بر سر سجده بهنگام سحر کیست علیست

*********************

      علی اکبر لطیفیان

      آنانکه عابدند به وقت اذان خوشند
      آنانکه زاهدند به یک تکه نان خوشند
      از هر دو تا نگار یکی ناز می کند
      عشاق روزگار یکی در میان خوشند
      نانی که می پزند به همسایه میرسد
      این خانواده با خوشی دیگران خوشند
      این سفره دارها که شدم میهمانشان
      بعد ازبیا، برو ست، ولی با بمان خوشند
      ما می خوریم و اهل کرم شکر میکنند
      با این حساب بیشتر از میهمان خوشند
      جانی بگیر و در عوضش هیچ هم نده
      عشاق با معامله های گران خوشند
      با اخم خویش راه فرار مرا ببند
      صیاد اگر علیست همه با کمان خوشند

*********************

      حسن لطفی

در ازل تا کتاب حق وا شد
رازهای نهفته افشا شد

در ازل پیشتر زلوح و قلم
حکم روز الست انشا شد

کسی آمد که در سرا پایش
جلوه های خدا هویدا شد

کسی آمد که با ولایت او
مرز دین،مرز کفر پیدا شد

خنده ای کرد و شد بهشت برین
مشت خاکی گرفت و دنیا شد

شه پری داد و جبرئیلی شد
نفسی زد کسی مسیحا شد

سر راهش نشت دل شده ای
دامنش را گرفت و موسی شد

الغرض میان آن محشر
بزم دلدادگی محیا شد

ما در آن دم سینجلی گفتیم
صدو ده مرتبه علی گفتیم

ای بزرگ شگفت نا پیدا
ای غرو سه تیغ بی همتا

آفتاب عشیره ی مجنون
قبله گاه قبیله ی لیلا

پادشاه حجاز و نان بردوش
زخمی بار کیسه ی خرما

ما کجا و کرامت خورشید
تو کجا کوچه های این دنیا

شدیدتر می زند به نام شما
تپش قلب حضرت زهرا

نام تو فتح باب پیغمبر
در هوالی لیلة الاسرا

نام تو می شود رجز وقتی
تیغ عباس می کند غوغا

نام تو نیل می شکافد باز
نام تو زهره می درد هرجا

مادرم گفت جای لالایی
تا که خیزم به نام تو بر پا

ذکری از والی الولی گفتم
صدو ده مرتبه علی گفتم

خواست حق آنچه می دمد گردد
چهره ات جلوه احد گردد

خواست حق تا که در ظهور آیی
که خدا با تو مستند گردد

خواست حق تا که طاق ابرویت
قبله ی جان الاالعبد گردد

یاد تو ذکر موج دریاهاست
لحظه هایی که جذر و مد گردد

رد پای تو را نمی یابیم
عرش حتی اگر رسد گردد

مرتضی مرتضاست در همه حال
گر جهان جمله عبدُود گردد

حق اگر از تو گفت و گو کرده
هرچه در چنته داشت رو کرده

عشق با تو شکوه دیگر داشت
عطر صد چشمه ی معطر داشت

میهمان زمین شدی چندی
که دلت آرزوی کوثر داشت

با تو نیمی ز خویش را می دید
چشم بر تو اگر پیمبر داشت

باز هم میدرید قلبش را
کعبه صدها هزار اگر در داشت

کعبه جای خودش که در قدمت
سینه ی آسمان ترک برداشت

هرچه بت بود در دلش آن شب
سجده بر خاک پای حیدر داشت

دل به زلف تو بست اگر دل بود
سر به راه تو داد اگر سر داشت

آمدی تا خدا نشان بدهد
در پس پرده حرف آخر داشت

آمدی تا غرورمان بدهی
جای حق خویش را نشان بدهی

گرد و خاکی میان میدان است
رزمگاهی دوباره حیران است

ابروانی کمی گره خورده
لحظه ها لحظه های طوفان است

ماندن اینجا چقدر نا ممکن
مردن اینجا چقدر آسان است

لشکری را به خویش پیچانده
ذوالفقاری که گرم جولان است

حول روز قیامت آمده است
یاکه شیر خدا رجز خوان است

دستمال نبرد خود را بست
یعنی این کوه گرم طغیان است

پهلوان پروری که می بینی
از نژاد خدای سبحان است

این که پیچیده لافتا باشد
بانگ تکبیر از خدا باشد

ماکه هستیم گردی از پایت
چشمهایی پر از تمنایت

ما که هستیم دستهای توهی
بر سر کوچه ی تماشایت

هم نشین غریب نخلستان
سر چاهی انیس غمهایت

مستحقیم کاسه ی شیری
لقمه ای از تنور زهرایت

نذر نعلین وصله دار تو و
پینه های دو دست تنهایت

نظری با تو آشنا گردیم
باز شیدای کربلا گردیم